1. De oprichting en de beginjaren

De fanfare werd gesticht in 1882, uit een zangvereniging, die omstreeks die tijd in Kessenich bestond. Het eerste optreden van de jonge vereniging was waarschijnlijk de deelname aan de processie van 1883. In die beginperiode hield men zich niet alleen bezig met muziek, er werd ook toneel gespeeld door de leden van de fanfare.

Men benutte alle mogelijke gelegenheden om zich in het dorp te laten horen. En met succes, want in 1889 speelde de fanfare voor de eerste keer buiten de dorpsgrenzen, namelijk bij de inhuldiging van de Maasbrug in Maaseik.

Een volgende stap was de deelname aan een wedstrijd. In 1909 nam de Vriendenkring deel aan de Internationale Wedstrijd te Weert. Hoewel men slechts een derde prijs in de derde afdeling behaalde, waren de muzikanten enthousiast en nam men in de volgende jaren nog verschillende malen deel aan wedstrijden, met wisselend succes overigens. In 1914 brak de eerste wereldoorlog uit en moesten alle activiteiten worden stopgezet.

2. Het interbellum.

Onmiddellijk na de oorlog nam men de draad weer op. Men bracht een serenade aan de soldaten die van het front terugkeerden en er werd deelgenomen aan de Vredesstoet in 1919.

In 1923 achtte dirigent Gorissen de fanfare opnieuw in staat om deel te nemen aan een wedstrijd en in Thorn behaalde men een tweede prijs in de derde afdeling.

Toen Alfred van den Oostende in datzelfde jaar de muzikale leiding over het korps kreeg, begon een grote bloeiperiode. Hij nam met de Vriendenkring 6 maal deel aan een concours, klom op van derde afdeling naar uitmuntendheid in 10 jaar tijd en beleefde met de fanfare een absoluut hoogtepunt, toen men in 1933 in Thorn een eerste prijs met onderscheiding behaalde in de Uitmuntende afdeling.

Ondertussen verkreeg de Vriendenkring in 1927 van koning Albert de toestemming om zich koninklijke fanfare te noemen. In 1934 nam Van den Oostende ontslag als dirigent. Vanaf dat moment ging het steeds slechter met de Vriendenkring, mede door de moeilijk politieke situatie en de economische crisis. In 1940 viel alles stil toen de tweede wereldoorlog uitbrak.

3. Na de Tweede Wereldoorlog: het tijdperk Ramakers.

Na de Tweede Wereldoorlog waren er aanvankelijk veel problemen om opnieuw op te starten, men had wel andere dingen dan muziek om zich druk over te maken.

De heropstanding begon in 1946 in de tuin van dokter Nyssens. De fanfare gaf er samen met de koniklijke harmonie van Thorn een concert. Harry Ramakers speelde mee bij Thorn en was er tevens onderdirigent. Toen het bestuur van de Vriendenkring later dat jaar een nieuwe dirigent zocht, was Ramakers de eerste keuze. Gelukkig was hij bereid in Kessenich de dirigeerstok over te nemen.

In 1948 braken de fanfareleden in Brecht een houten noodschool af, die later in Kessenich werd heropgebouwd en meer dan dertig jaar lang dienst zou doen als fanfarezaal.

In 1958 werd in Eindhout de tweede zegereeks ingezet, die zou duren tot 1976. Ramakers wist met de Vriendenkring op te klimmen naar superieure afdeling. De absolute hoogtepunten uit die periode waren de Limburgse kampioenstitel in superieure afdeling in 1973 en het behalen van de gouden medaille van de stad Antwerpen in 1976.

Na deze topprestaties beleefde de fanfare muzikaal gezien een rustigere periode. Men verzorgde nog wel regelmatig concerten maar er werd niet meer deelgenomen aan een wedstrijd. Behalve het muzikale waren er nog andere prioriteiten: de vereniging moest een VZW worden, het huurcontract van de grond waarop de zaal stond was verlopen in 1979 en diezelfde "groene zaal" had zijn beste dagen gehad. Na vele vergaderingen en andere voorbereidende werken, kon men op 9 mei 1981 de eerste steen van de nieuwe fanfarezaal leggen.

De bouwperikelen waren van de baan en de Vriendenkring vierde in 1982 zijn honderjarig bestaan. Onmiddellijk daarna besloot dirigent Ramakers eervol ontslag te nemen. Hij had toen meer dan 35 jaar lang op fantastische wijze de Vriendenkring gedirigeerd.

4. Van 1982 tot 2007: Het 'tijdperk-Hendrikx'

De opvolger van Ramakers werd gezocht en gevonden in Ittervoort toen Laurens Hendrikx het dirigeerstokje overnam. Hij startte met 28 muzikanten, maar door intens muzikaal en organisatorisch werk van dirigent en bestuursleden vulden al snel meer dan 20 jongere muzikanten de rangen aan. In 1985 nam de Vriendenkring opnieuw deel aan een concours, negen jaar na het behalen van de Gouden Medaille in Antwerpen. Men behaalde toen op het Provinciaal Kampioenschap een eerste prijs met promotie in de eerste afdeling. Drie jaar later werd de fanfare Limburgs kampioen in de uitmuntende afdeling en in 1989 werd men in diezelfde afdeling Nationaal kampioen.

In 1993 ging de droom van heel wat fanfaremuzikanten in vervulling, toen er in Kerkrade werd deelgenomen aan het Wereld Muziek Concours. In derde divisie behaalde men een eerste prijs en een Gouden Medaille met een totaal van 82,6% van de punten.

In oktober 1995 werd de fanfare nogmaals Limburgs kampioen, ditmaal in de Ere-afdeling. Zodoende mocht de Vriendenkring in 1996 deelnemen aan het Nationaal kampioenschap te Leuven. Daar werd een totaal van 93% behaald, dus een eerste prijs met lof, en de Nationale kampioenstitel in de ere-afdeling. In 1997 nam de Vriendenkring andermaal deel aan het Wereld Muziek Concours, ditmaal in de tweede divisie. Met enorm succes overigens, want 86,9% van de punten en de internationale kampioenstitel werden mee naar Kessenich gebracht.

Nieuwe hoogtepunten kwamen er in april 2000 en mei 2002, toen er een Night of the Proms werd georganiseerd in Kessenich. De fanfare speelde, samen met onder andere wijlen zangkoor Cassalum, het jeugdkoor Avanti, de Maasgalmkapel, dansclub Lima, een dixieland-band en een pak eigen solisten voor een laaiend enthousiast publiek in een uitverkochte sporthal. De presentatie van dit hele gebeuren werd verzorgd door de Bretell Boys. Ondertussen werd in 1999, met steun van grindbedrijf T.V. Rekin, de zaal fors uitgebreid en installeerde men in de zomer van 2001 een volledig nieuw buffet.

In oktober 2002 nam de fanfare opnieuw deel aan het Fedekam Bondsconcours. Voor het eerst in bijna 30 jaar trad het orkest weer aan in de superieure afdeling, en net zoals in 1973 werd de Vriendenkring Limburgs Kampioen. Meer nog, de jury kende exact evenveel punten toe: 89%.

Na dat prachtige resultaat mochten we maar liefst 7 jonge muzikanten verwelkomen. Helaas verlieten ook enkele vaste waarden het orkest, waardoor we muzikaal gezien toch een klein stapje terug moesten zetten. In oktober 2005 werd opnieuw deelgenomen aan het Provinciale Kampioenschap van Vlamo, deze keer in de Ere-afdeling. De provinciale titel ging mee naar Kessenich (89,67%) en gaf recht op deelname aan het Nationale Kampioenschap. Ook daar werd een prachtprestatie geleverd (88,8%), maar moesten we genoegen nemen met de 2de plaats na de fanfare van Londerzeel.

In 2007 vierde onze fanfare haar 125-jarig bestaan, met een fantastisch feestjaar. De eerste CD in de geschiedenis werd gepresenteerd, er was een retrospectieve, we organiseerden galaconcerten met de beste fanfares ter wereld. Het hoogtepunt van het feestjaar was een zomeravondconcert 'In het Bronsgroen Eikenhout' aan kasteel Borgitter. Meer dan 600 toeschouwers waren getuige van deze unieke gebeurtenis.

Tijdens het Ceciliafeest, eind november 2007, nam de fanfare afscheid van Laurens Hendrikx. Met niet minder dan 10 concoursdeelnames (waarvan 4 provinciale, 2 nationale en 1 internationale kampioenstitel) was Laurens de meest succesvolle dirigent die onze fanfare ooit gekend heeft. Met het einde van zijn dirigentencarrière in Kessenich kwam er ook een einde aan een tijdperk. Laurens gaf het dirigeerstokje door aan Michael Engelbrecht, op het moment dat de fanfare 60 muzikanten telde.

 

5. Na 2008: veel uitdagingen, maar een mooie toekomst

Met Michael Engelbrecht als dirigent had de fanfare alweer een ambitieuze, jonge dirigent gevonden. Michael leverde bijzonder goed werk bij onze vereniging en wilde muzikaal het onderste uit de kan halen. Op korte termijn leverde dat een reeks prima concerten, een derde plaats op het WMC 2009 en een origineel Carnavalsconcert op. Op lange termijn bleken de ambities van dirigent en muzikanten toch vrij ver uit elkaar te liggen. Na het Carnavalsconcert begin 2011 nam Michael dan ook ontslag. Gunther Kerkhofs nam het dirigeerstokje over en werd daarmee meteen de eerste Belgische dirigent sinds 1946. Sinds oktober 2016 staat onze fanfare onder de kundige leiding van dorpsgenoot en bassist Toon Rutten. Op dit moment werken het nieuwe fanfare-bestuur en het jeugdteam aan het veilig stellen van de toekomst van de veriniging op lange termijn. In deze tijden verlaten bijna alle jong-volwassen muzikanten ons dorp om elders werk en een woning te vinden. Bovendien hebben jongeren veel mogelijke vrijetijdsbestedingen. Desondanks musiceren er momenteel 45 muzikanten in ons relatief jonge fanfare-orkest, 25 kinderen en jongeren in onze piepjonge jeugdfanfare en zitten er 12 muzikanten in onze eigen opleiding. Er wachten ons nog veel uitdagingen, maar deze fanfare kan de toekomst aan!